Η συγκεκριμένη άποψη των συναδέλφων αναφέρεται σε αρκετές ερωτήσεις-απαντήσεις του ΤΕΕ/Τμήμα Πελοποννήσου, τις υπ' αριθμ. 891, 1707, 2118, 2164 και 2434.

Δεν γνωρίζω ποια είναι η συγκεκριμένη εγκύκλιος και θα ήμουν ευγνώμων σε όποιον την κοινοποιήσει ώστε να την μελετήσουμε.

Πρέπει όμως να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την Εγκύκλιο 23/1990, το WC στο υπόγειο μιας κατοικίας δύναται υπό προϋποθέσεις να μην προσμετρηθεί στη δόμηση.

Έχω δε την άποψη ότι η ύπαρξη απλώς των υποδομών μιας εγκατάστασης, δεν συνιστά τεκμήριο συγκεκριμένης χρήσης. Π.χ. οι αναμονές για ύδρευση και αποχέτευση χωρίς την ύπαρξη πάγκου κουζίνας, νεροχύτη και βρύσης, δεν σημαίνει ότι έχουμε κουζίνα.
Αν δεχτούμε κάτι τέτοιο ως λογικό, τότε θα έπρεπε να δεχτούμε και ότι οι αναμονές στο δώμα σημαίνουν ότι έχουμε έναν επιπλέον όροφο! Ή ότι ένας ημιυπαίθριος χώρος πρέπει να μετρήσει στη δόμηση διότι με ένα παράθυρο κλείνει και μετατρέπεται σε κλειστό χώρο κύριας χρήσης.

Αλλά και ή ύπαρξη σωμάτων θέρμανσης δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι ο χώρος είναι κύριας χρήσης επειδή θερμαίνεται. Καμία διάταξη δεν απαγορεύει τη θέρμανση των βοηθητικών χώρων.
Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που η θέρμανση μιας υπόγειας αποθήκης επιβάλλεται, όταν π.χ. στην αποθήκη αυτή πρόκειται να αποθηκευτούν βιβλία, πίνακες ζωγραφικής κι γενικώς αντικείμενα που απαιτούν συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.